مصالح پای کار در صورت وضعیت، به مصالحی اطلاق می شود که برای اجرای موضوع پیمان، مورد نیاز باشد و در کار نصب شود و با توجه به اسناد و مدارک پیمان به ویژه برنامه زمانبندی اجرای کار و مشخصات فنی، توسط پیمانکار تهیه و در محل یا محل هایی که در طرح جانمایی تجهیز کارگاه به عنوان انبار کارگاه یا محل انباشت مصالح تعیین گردیده به شکلی انبار شود که قابل بازرسی، اندازه گیری یا شمارش باشد.
نکته پر اهمیتی که در ابتدا برداشت می شود، این است که مصالح بایستی با مشخصات فنی پروژه تطابق داشته و برای اجرای موضوع پیمان تهیه گردد، برای مثال اگر کلیه میلگردهای پروژه از نوع A2 در نظر گرفته شده، در صورتی که پیمانکار میلگرد A3 را وارد پروژه نماید و درخواست پرداخت به صورت مصالح پای کار نماید، این موضوع نبایستی مورد قبول دستگاه نظارت مقیم، مشاور و کارفرما قرار گیرد.
هنگام تهیه صورت وضعیت موقت، مصالح پایکار اندازه گیری و با مهندس ناظر یا نظارت فنی کارگاهی، صورتجلسه میشود و همچنین برای بالاتر بردن و افزایش قدرت مالی پیمانکار، 70 درصد بهای مصالح پایکار و همچنین هزینه حمل بدون اعمال ضریب 0/7 ( برای مصالحی که مشمول هزینه حمل مازاد میشوند) و با اعمال ضرایب منطقه ای، بالاسری و پیشنهادی جزء پیمانکار، در صورت وضعیتها محاسبه خواهد شد.
در آخرین صورت وضعیت موقت پس از تحویل موقت و صورت وضعیت قطعی یا نهایی، به هیچ عنوان نباید هیچ نوع مصالح پایکاری در صورت وضعیت منظور شود، مصالح مازاد بر مصرف که در پروژه و کارگاه باقی می ماند، متعلق به پیمانکار است، باید توسط پیمانکار از کارگاه خارج شود.
مصالح پایکار در قراردادهای سرجمع تفاوتی با قراردادهای فهرست بهایی ندارد و طبق دستورالعمل و پیوست‌های فهرست‌بهای منظم با آن برخورد میشود. مصالح پایکار کارهای مازاد نیز هیچ تفاوتی با دیگر مصالح پایکار ندارد. تمامی مستنداتی که برای اعمال ضرایب نیاز است، فهرست‌بها و متن قراردادهای تیپ سرجمع است.
برای کسب اطلاعات بیشتر به وبسایت آکادمی عمران مراجعه نمایید.
آموزش ذفتر فنی به مهندسین عمران