وال پست که با نام وادار نیز شناخته می‌شوند، برای افزایش مقاومت سازه در برابر عوامل طبیعی مانند زلزله و باد مورد استفاده قرار می‌گیرد. از این محصول برای اتصال میانقاب‌های سازه‌ای و غیر سازه‌ای به اسکلت ساختمان استفاده می‌شود. میانقاب‌های دیواره‌های هستند که بر اساس اتصال یا عدم اتصال آن‌ها به سازه به دو دسته تقسیم شده‌اند.
وال پست کلافی است که در طول های مشخص برای یکپارچه عمل نمودن دیوار به کار می رود. این وال پست ها سبب درگیری دیوار با اسکلت و در نتیجه استحکام دیوار خواهد شد. همان گونه که از نامش پیداست، وال پست نگهدارنده دیوار است. این المان که معمولا به صورت یک تیر-ستون طراحی می گردد، در انتهای سالن های صنعتی و به طور کل فریم های با دهانه بالا که انتهای آن با دیوار پوشش می گردد، قرار می گیرد. در این مقاله از آکادمی عمران قصد داریم تا به بررسی انواع وال پست بپردازیم.
وال پست در مقررات ملی ساختمان و آیین نامه 2800
آیین نامه 2800 به طور کامل و با جزئیات کافی، نحوه اجرای وال پست و همچنین ابعاد مورد نیاز جهت طراحی و تهیه تجهیزات را تعیین کرده است. اولین نکته‌ای که در این آیین نامه مورد تاکید قرار گرفته، لزوم به کارگیری وال پست برای تمام دیوارهای جانبی (خصوصاً دیوار نما) به منظور مقاوم سازی در برابر حوادثی همچون زلزله است. طبق این آیین نامه، تمام لبه‌های آزاد دیوارها و لبه‌های قائم دیوارهای غیر سازه‌ای باید به طور مناسب مهار شوند. همچنین لبه‌های افقی دیوار غیرسازه‌ای باید با کلاف فولادی یا ناودانی 6 (یا معادل با سطح مقطع بتن مسلح) مقید شوند. دیوارهای داخلی که ارتفاعی بیشتر از یک متر و هشتاد سانتی متر دارند نیز، باید از طرفین به سازه مهار گردند.
آموزش ذفتر فنی به مهندسین عمران